Sincap Baba Cedric, bir sosisli sandviç standına sahip. çocuklar, sosisli sandviç standını çok seviyorlar. Okuldan eve doğru yürüdüklerinde ya da oyun oynadıklarında aniden sosisli sandviç kokusuyla karşılaşıyorlar. Karınları guruldamaya başlayınca hemen sandviç standına koşuyorlar ve Cedric’ten sosisli sandviç istiyorlar.

Çocuklar lezzetli sosislilerini yerken sosisli sandviç standının etrafı çocukların neşeli sesleriyle doluyor. Cedric kasabadaki en yaratıcı kişi ve yeni fikirler üretmeyi çok seviyor. Standına yenilikler katmak için her zaman yeni fikirler düşünüyor. Çocuklardan yardım alarak onların düşüncelerini soruyor ama hep aynı soruyla karşılaşıyor,
“Neden duvara kendi fotoğrafınızı asmıyorsunuz?” ya da
“Çikolatalı sosisli sandviç yapalım!”.
Ama bunlar iyi fikirler değildi.

Bir gün, Çikolata Kulaklı Tavşan Kız Freya stantta sosisli sandviç yerken düşünmeye başladı.
“Gelecek hafta hepimiz Deniz Meltemi Koyu'na gideceğiz” dedi.
“Bence kumsalda sosisli sandviç yiyebiliriz ama hepsini de götüremeyiz çünkü oraya gidene kadar bütün sandviçler soğuyacak.”
Cedric'in aklına o anda müthiş bir fikir geldi.
“İşte bu!" dedi. "Sosisli sandviç standımı nasıl daha iyi hale getireceğimi buldum!”

Ertesi gün sosisli sandviç standı kapalıydı. Bir sonraki gün de kapalıydı ve bir sonraki gün de… Çocuklar sosisli sandviç yiyemedikleri için çok üzgündüler.
“Sosisli sandviç standı neden bu kadar zamandır kapalı?”
diye sordu Freya babasına ve kasaba fırıncısı Kirpi Anne Eleanor'a. Fakat ikisi de gülümsedi ve “Merak ediyoruz” dediler.

Gelecek hafta, çocuklar planladıkları gibi Deniz Meltemi Koyu'na gittiler. Uzun bir süre denizde oyun oynadılar ve karınları oldukça acıkmıştı.
“Acıktım”
dediler hep bir ağızdan. Sonra, sevdikleri bir koku geldi burunlarına.
“Acaba bu..?” dedi Freya.
“Eveeet!”
diye bağırdı Ayı çocuk Piers.
“Bu sosisli sandviç kokusu!”
Bütün çoucklar kokunun geldiği yöne doğru gittiler ve renkli arabaya ulaştılar.

Araba çatısı üzerinde kocaman
“SOSİSLİ SANDVİÇ” yazıyordu.
Çocuklar gözlerine inanamadılar. Arabaya doğru ilerlediler ve o tanıdıkları sesi duydular.
“Merhaba! Sosisli sandviç isteyen?”
dedi Cedric tezgahın arkasından gülümseyerek.

“Standımı bir arabaya çevirdim” diye açıkladı.
“Deniz Meltemi Koyu'nda bile sosisli sandviç yiyebilirsiniz. Artık sosisli sandviçlerimi her yerde satabilirim!”
Çocuklar bunu duyduklarına çok sevinmişlerdi ve lezzetli sosisli sandviçlerini hemen silip süpürdüler.
“Deniz kenarında yenen sandviçin tadı da ayrı bir güzel”
dedi Freya sevinçle.

Cedric çok mutluydu. Sosisli sandviç arabası çocukların kahkahalarıyla doluydu.

SON.