Bir gün Çikolata Kulaklı Tavşan Ailesi geziye çıkar. Hepsi Sylavian Kasabasının tarihini ve efsanelerini çok severler.

Hikayelerde geçen kasabadaki yerleri gezerler. Çikolata Kulaklı Tavşan Kız Kardeş Freya ve Çikolata Kulaklı Tavşan Erkek Kardeş Coco Sihirli Çeşme ya da eko ormanı gibi yerlerde çok eğlenirler.
“Wow! Sence gerçekten burada perileri görebilir miyiz?”

Çikolata Kulaklı Tavşan Anne Teri'yle zaman geçirme şansını çiçek bahçesinde yakalar.
“Derler ki Sylvanian kasabasında doğduğun aya özel bir çiçek vardır ve o sana şans getirir. Kasaba doğan her bebeğe o çiçekten bir demet götürürüz.”
Son durak olarak, Çikolata Kulaklı Tavşan ailesi, kasabadaki ilk yapı olan ahşap kulübe müzesinde dururlar.

Frasier ve diğerleri dışarıda manzaraya bakarlarken, Freya ve Coco tavan arasına tırmanır.
“Acaba eskiden çocuklar bu tavan arasında saklambaç oynuyorlar mıydı merak ediyorum,”
der Coco. Köşede, duvarın üzerinde birkaç ismin kazılı olduğunu görürler.

“Sanırım eskiden çocuklar duvara yazı da yazıyorlarmış,” der Freya.
Sadece eğlenmek için, iki çocuk duvara kendi isimlerini de kazırlar. Bu onlar için sadece bir şakadır, fakat …

“Dün gezintiye çıktık ve bir müzede durduk,”diye anlatır Freya okulda arkadaşlarına.
Ayı Kız Kardeş Andromeda der ki,
“O evi yapan kişiler tavan arasına isimlerini kazımışlar ve bu çok önemli.”
Bu duyan Freya ve Coco dehşete kapılırlar.

Canlar hiç çalışmak istemez. Tüm gün okulda ve eve gittikten sonra da tek yapabildikleri endişelenmektir.
“Çok önemli bir şeyi mahvettik!”

Anne ve babaları "Mutlu gözükmüyorsunuz. Neyiniz var?" diye sorarlar.
Ama iki kardeş cevap verebilecek kadar cesur değillerdir. Arkadaşlarıyla oynamak istemezler ve bir süreliğine odalarında kapıları kapalı otururlar.
Aniden anne ve babaları “Hadi gezintiye çıkalım.” der. Arabaya binmekten başka şansları yoktur.
Anne ve babaları çocukların sessiz ve üzgün olduklarını anlamamış gibi gözükür ve her zamanki halleriyle konuşurlar. Freya ve Coco bir süre sonra manzaraya bakarken biraz rahatlarlar.

Kasabada sevdikleri yerleri gördükçe, arkadaşlarını düşündükçe kendilerini gerçeği söylemeye hazır hissederler.
“Baba…Anne…” Birden isimlerini duvara kazıma hikayesini ağızlarından çıkarırlar.

Baba sessizce dinler.
“Tamam o halde belediye başkanının evine gidelim ve özür dileyelim” der sakince. Anne de babaya katılır.
“Teşekkürler, Baba! Teşekkürler, Anne!”
Freya ve Coco sonunda gülümserler ve araba belediye başkanının evine doğru döner. Ama yine de nasıl anlatacakları konusunda endişelidirler.

Ayı ailesinin evine vardıklarında, Freya ve Coco neredeyse ağlamak üzeredirler.
“Mr. Porridge, gerçekten çok üzgünüz!”
“Ahşap kulübe müzesinde biz…” ve ona bütün hikayeyi anlatırlar.
Baba ayı kahkahalarla kükrer.
“Güldüğüm için üzgünüm,” der.

“Bana gelip anlatarak iyi yaptınız, ama bunun için endişelenmenize gerek yok. Çok önemli bir şey değil. Doğruyu söylemek gerekirse ben de küçükken oraya adımı kazımıştım. O hikayeyi çocuklarıma anlatmak için ben uydurdum. Bu da suça ortak olduğumuz anlamına geliyor değil mi? Bu bizim küçük sırrımız olsun.”
“Ne?! Bu gerçek mi?” Çikolata Kulaklı Tavşan ailesi rahatlamış bir şekilde kahkaha atarlar.

“Ama bundan sonra başınızı herhangi bir belaya sokmanızı istemiyorum,” der Patrick.
“ Çocuklar itaatkar bir şekilde ”
sokmayacaklarını söylerler. Çocuklar yaptıkları şey yüzünden üzgün olsalar da, Sylvanian Kasabasının bir sırrına ortak olmaktan son derece mutlu olurlar.

SON.