เด็กๆ ในหมู่บ้านซิลวาเนี่ยนได้รับบัตรเชิญจาก แพทริเซีย คุณย่าชอคโกแลตแรบบิท ในบัตรเชิญมีข้อความ
“ขอเชิญมาที่แหลมซีบรีซ ชั้นจะพาทุกคนไปยังสถานที่อันมหัศจรรย์”
เด็กๆ ทุกคนจึงมุ่งหน้าไปยังแหลมซีบรีซ
“สถานที่มหัศจรรย์อยู่ที่ไหน?”
ฟรียา เด็กหญิงชอคโกแลตแรบบิทถามเมื่อมาถึง
“มันคือประภาคารที่อยู่ปลายแหลมจ้ะ”
คุณย่าแพทริเซียตอบพร้อมกับยิ้ม ฟรียาและเด็กๆ รู้สึกแปลกใจที่ได้ยินเช่นนั้น

ประภาคารนั้นเก่าแก่และถูกทิ้งร้าง แต่เมื่อคุณย่าแพทริเซียและริส คุณปู่ชอคโกแลตแรบบิทพาเด็กๆ เข้าไป พวกเขาก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อตอนนี้มันกลายเป็นโรงแรมที่สวยงาม
“หน้าต่างนี้รูปร่างเหมือนเรือลำแรกที่ปู่เคยขึ้น”
คุณปู่รีสอธิบายอย่างภูมิใจ
“และบนระเบียงก็มีลวดลายก้อนเมฆและนกนางนวลที่ปู่เคยเห็นด้วย”
ประภาคารนี้เต็มไปด้วยความทรงจำอันสวยงามของคุณปู่รีส

เมื่อทุกคนเดินเข้ามาด้านใน คุณปู่รีส และคุณย่าแพทริเซียก็เล่าถึงประวัติของเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้น เช่น โต๊ะ โซฟา
“ครั้งหนึ่งเมื่อปู่ล่องเรือออกทะเล ไม่นานก็เกิดพายุ”
คุณปู่รีสเล่า
“ปู่พยายามพาเรือเข้าฝั่ง ในที่สุดปู่ก็เจอเกาะ แต่มันกลับกลายเป็นหลังของปลาวาฬ!”
“ย่าเคยดำน้ำแล้วเจอหอยสีขาวตัวใหญ่ มีเปลือกแวววาว”
คุณย่าเล่าบ้าง
“เมื่อย่าเปิดเปลือกหอยออกดู ก็พบสมบัติมากมาย”
เด็กๆ นั่งฟังเรื่องเล่าของคุณปู่คุณย่าอย่างตืนเต้นอยู่บนเก้าอี้ทรงเปลือกหอย พลางมองไปยังโต๊ะรูปร่างเหมือนกับปลาวาฬ และเตียงที่มีรูปทรงเหมือนกับเรือ

“ในที่สุดปู่ก็มาถึงเกาะร้าง”
คุณปู่เล่าตอนจบของเรื่อง
“ปู่หาทางกลับมาที่แหลมซีบรีซด้วยการสร้างบอลลูนจากชิ้นส่วนต่างๆ ที่หาได้บนเกาะ และประภาคารนี้ก็นำทางให้ปู่กลับมาได้”
คุณปู่รีสพาเด็กๆ ขึ้นไปชั้นบน และชี้ให้พวกเขาชมหลอดไฟสำหรับส่งสัญญาณ เด็กๆ ต่างตื่นเต้น
“นี่คือเรื่องจริงรึเปล่าคะ?”
ฟรียาถาม
“อาจจะใช่ก็ได้!”
คุณปู่ตอบอย่างอารมณ์ดี

คืนนี้ เด็กๆ พักที่ประภาคารกับคุณปู่คุณย่าชอคโกแลตแรบบิท
“ย่าจะพาไปดูสมบัติ”
คุณย่าพูดหลังทานอาหารเย็นเสร็จ คุณย่าพาเด็กๆ ขึ้นไปบนดาดฟ้าของประภาคาร และบอกให้มองไปบนท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยดวงดาวส่องแสงพร่างพราว ท้องฟ้าดูราวกับหีบสมบติขนาดใหญ่
“ว้าว!”
เด็กๆ อุทานอย่างตื่นเต้น
“สวยงามจริงๆ !”

“หนูอยากบินขึ้นไปบนฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว”
ฟรียากระซิบและมองขึ้นไปบนฟ้า คุณปู่รีสยืนอยู่ข้างๆ และได้ยินสิ่งที่เธอพูด
“ทำไม่เราไม่บินขึ้นไปบนนั้นกันล่ะ?”
คุณปู่ถาม คุณปู่พาฟรียาและครีม เบบี้ชอคโกแลตแรบบิทขี่รถสามล้อบินขึ้นไปบนฟ้า รถสามล้อค่อยๆ บินสูงขึ้นๆ จนกระทั่งฟรียาและครีมรู้สึกว่ากำลังลอยล่องอยู่ท่ามกลางทะเลแห่งดวงดาว พวกเธอรู้สึกปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก

“ว้าว!”
ครีม เบบี้ชอคโกแลตแรบบิทอุทาน
“อย่างกับความฝันเลย!”
ฟรียาเสริม
“ฟรียา!”
เพื่อนๆ ตะโกนเรียกเธอ ฟรียามองเห็นเพื่อนๆ ด้วยแสงจากประภาคาร กำลังโบกมือให้เธอ
“ว้าวววว!”
ฟรียาและครีมร้องขณะที่รถสามล้อของพวกเธอบินอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวระยิบ ไม่ว่าพวกเขาจะบินไปไกลแค่ไหน ก็จะมองเห็นแสงสว่างจากประภาคารนำทางให้กลับบ้านได้เสมอ ในที่สุดพวกเขาก็กลับมายังที่เพื่อนๆ รออยู่ ด้วยการนำทางจากแสงสว่างของประภาคาร

จบ