ไมโล เบบี้พูเดิลทอยชอบเนคไทของคุณพ่อมาก เพราะมันยาวและมีลวดลายสวยงาม เขาคิดว่าคุณพ่อดูหล่อมากเมื่อสวมเนคไท วันหนึ่ง ไมโลเปิดตู้เสื้อผ้าของคุณพ่อ และเห็นเนคไทมากมายหลายเส้น หลากสีสัน

ไมโลหยิบเนคไทลายตารางสีแดงออกมา และพยายามผูกให้เหมือนกับคุณพ่อ แต่เขาไม่สามารถทำได้แบบที่คุณพ่อทำ
“ยากจังเลย”
ไมโลคิด เขาเลยพยายามเอาเนคไทสองเส้นมาผูกกันแทน และคราวนี้เขาผูกได้สำเร็จ!

ไมโลจึงเอาเนคไทหลายเส้นมาผูกต่อๆ กันจนดูเหมือนริบบิ้นหลากสี ไมโลผูก และผูกเนคไทต่อกันอย่างสนุกสนาน ไม่นานเนคไทก็ต่อกันเป็นเส้นยาว ไมโลและเพื่อนๆ จึงนำมาเล่นต่อกันเป็นขบวนรถไฟ แต่เนคไทก็ยังไม่หมดสักที

ไมโลมองดูเนคไทยาวหลากสีที่เขานำมาผูกรวมกันแล้วก็เกิดความคิดขึ้นมา
“ชั้นจะเอาเนคไทมาตกแต่งบ้าน”
เขาคิด
“จะต้องสวยแน่ๆ”
เขาจึงนำเนคไทที่เหลือมาผูกต่อกันจนหมด ไมโลลากสายเนคไทเส้นยาวออกจากห้องของคุณพ่อ

ตกเย็น เมื่อแฟรงค์ คุณพ่อพูเดิลทอยกลับมาถึงบ้าน เขาก็ต้องแปลกใจเป็นที่สุด เมื่อเดินเข้ามาในบ้านเขาพบกับริบบ้นหลากสีผูกต่อกันเป็นเส้นยาวโยงเต็มไปหมดทั้งที่มือจับประตู ราวบันได ผนังห้อง เต็มไปทั่วทั้งบ้าน
“โอ้”
แฟรงค์อุทานด้วยความประทับใจ
“ช่างตกแต่งได้สวยงามจริงๆ นี่บ้านเรามีงานเลี้ยงกันรึเปล่า?”

เมื่อคุณพ่อมองดูริบบิ้นนั้นชัดๆ ก็ตกใจสุดขีด
“เนคไทของชั้น!" เขาร้อง
“เกิดอะไรขึ้นกับเนคไทเหล่านี้?”
“โอ้ แย่แล้ว!”
ไมโลคิด คุณพ่อต้องไม่ชอบแน่ๆ เลย
“หนูขอโทษครับพ่อ” ไมโลพูด
“หนูอยากผูกเนคไทให้เท่เหมือนกับคุณพ่อ หนูคิดว่าพ่อจะชอบเสียอีก”

“ไม่เป็นไรไมโล”
คุณพ่อพูด แล้วอุ้มไมโลมานั่งบนตักและลูบขนเขาเบาๆ
“พ่อเข้าใจแล้วว่าลูกอยากทำอะไร”
คุณพ่อแกะเนคไทออกมา 1 เส้นแล้วผูกรอบคอไมโลเหมือนเนคไทของผู้ใหญ่
“เนคไทเส้นนี้เป็นของลูกนะครับ”
คุณพ่อบอก
“โอ้วววว!” ไมโลดีใจ
“ขอบคุณครับคุณพ่อ!”
ไมโลชอบเนคไทใหม่เส้นนี้มาก ตอนนี้เขาก็ดูเหมือนกับคุณพ่อแล้ว

จบ