วันนี้อากาศสดใส ทุกคนในหมู่บ้านซิลวาเนี่ยนจึงพากันไปเที่ยวที่แหลมซีบรีซ ในขณะที่เด็กๆ เล่นกันอยู่ ฟรียา เด็กหญิงชอคโกแลตแรบบิท และครีม เบบี้ชอคโกแลตแรบบิทก็พบลูกนกสีฟ้านอนอยู่บนก้อนหินบนเกาะแอดเวนเจอร์ ลูกนกพลัดตกลงมาจากต้นไม้สูงที่อยู่บนหน้าผานั่นเอง
“เรามาช่วยลูกนกกันเถอะ”
ฟรียาพูด เธอและครอบครัวจึงพาลูกนกกลับบ้านด้วยกัน

ทุกๆ วัน ฟรียาจะดูแลลูกนกเป็นอย่างดี และครีมก็คอยตรวจดูในกรงว่าลูกนกเป็นอย่างไรบ้าง ลูกนกค่อยๆ อาการดีขึ้น ฟรียาและครีมดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อลูกนกตัวโตขึ้นๆ เธอก็ร้องเพลงให้ฟังบ่อยขึ้นด้วย ครีมร้องคลอตามอย่างอารมณ์ดี
“ครีม หนูรักนกตัวนี้มากเลยใช่มั๊ยจ๊ะ?”
ฟรียาถาม ฟรียาก็รักนกตัวนี้ด้วยเช่นกัน และโล่งใจที่นกแข็งแรงขึ้นทุกวัน

ไม่นานก็ถึงเวลาที่ต้องปล่อยนกไป
“ตอนนี้ลูกนกแข็งแรงดีแล้ว เราต้องพาเธอกลับบ้านของเธอ”
ฟรียาพูด
“ไม่!” ครีมร้อง
“หนูอยากให้ลูกนกอยู่กับเรา!”
ทว่า มีปัญหาอีกหนึ่งเรื่อง นั่นก็คือ รังนกนั้นอยู่บนต้นไม้สูงบนหน้าผาซึ่งไม่มีใครเข้าถึงได้ ฟรียาไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอจึงไปขอความช่วยเหลือจากเซดดริค วอลนัท คุณพ่อกระรอกวอลนัท เซดดริท เป็นนักประดิษฐ์ ฟรียาจึงเล่าปัญหาของเธอให้เขาฟัง และถามความเห็นของเขา

“รังนกอยู่สูงมาก”
เซดดริคพึมพำ ขณะที่เขากำลังคิดหาวิธีแก้ปัญหา เขาก็มองขึ้นไปบนฟ้า และเกิดความคิดที่ยอดเยี่ยมขึ้นมา
“นี่แหละ!” เขาร้อง
“ชั้นจะประดิษฐ์สิ่งนี้!”
แล้วเขาก็ตรงไปทำงานทันที ข่าวเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ใหม่ของเซดดริคแพร่สะพัดไปทั่วหมู่บ้าน แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำอะไร ทุกๆ วันพวกเด็กๆ จะแอบมาดูที่ห้องทำงานของเซดดริคด้วยความตื่นเต้น

ในที่สุด สิ่งประดิษฐ์ของเซดดริคก็เสร็จสมบูรณ์ มันคือยานพาหนะรูปร่างประหลาดที่มีบอลลูนลูกใหญ่แขวนอยู่ด้านบน ไม่มีใครเคยเห็นยานพาหนะหน้าตาแบบนี้มาก่อน
“นี่คือรถสามล้อบินได้” เซดดริคประกาศ
“พวกเธอสามารถบินไปกับรถคันนี้ แล้วนำเจ้าลูกนกกลับสู่รังของมัน”
“ว้าว!" ฟรียาอุทาน
“ขอบคุณมากค่ะ มิสเตอร์วอลนัท!”
ฟรียา ครีม และเฟรเซอร์ คุณพ่อชอคโกแลตแรบบิท ขึ้นไปนั่งบนรถสามล้อบินได้ แล้วพวกเขาก็บินขึ้นไป! ชาวหมู่บ้านต่างชมด้วยความตื่นเต้นในขณะที่รถค่อยๆ บินสูงขึ้นไปในอากาศ

“ฮูเร!” ฟรียาตะโกน
“มันบินได้!”
“บ๊าย บาย!”
ครีมร้อง รถสามล้อบินสูงขึ้นๆ จนกระทั่งมองเห็นบ้านและประภาคารด้านล่างเล็กนิดเดียว ฟรียาและครีมตื่นเต้นมากในขณะที่พวกเธอมองไปยังแหลมซีบรีซที่อยู่ด้านล่าง
“เย้….!” ครีมร้อง
“นี่มันเหมือนฝันเลย!” ฟรียาพูด
“แล้วก็สนุกมากๆ ด้วย” ฟรียาบอกครีม
“เจ้าลูกนกก็ต้องบินเช่นกัน และนี่คือเหตุผลที่ลูกนกต้องกลับรังของเธอ”

ตอนนี้ครีมเข้าใจและยอมรับ
“ได้เวลากลับบ้านแล้วนะเจ้านกน้อย”
เธอพูด ฟรียาเปิดกรง และเจ้านกก็บินออกมาอยางมีความสุข ลูกนกบินเคียงข้างรถสามล้ออย่างสบายใจ
“บินไปที่เกาะแอดเวนเจอร์เลยนะเจ้านกน้อย!”
ฟรียาบอก แล้วครอบครัวชอคโกแลตแรบบิทก็กลับแหลมซีบรีซด้วยรถสามล้อบินอย่างอิ่มเอมใจ

จบ