Pewnego dnia, Luna, dziewczynka Królik z Czekoladowymi Uszkami, wybrała się na Przylądek Morskiej Bryzy z rodziną i znajomymi.
Dzieci były bardzo podekscytowane. Alicja, dziewczynka Pręgowany Kotek, wysłała im list, w którym pisała „Zdarzyło się coś cudownego! Przyjedźcie zobaczyć!”
– Ciekawe, co to może być? – zastanawiały się dzieci, jadąc na Przylądek Morskiej Bryzy samochodem.

Kiedy dojechali na plażę, dzieci ujrzały zadziwiający widok przez szyby samochodu.
– Co to jest? – zapytała Luna.
– Wygląda jak duży lód – odpowiedział Cezary, maluch Kotek Perski.
Nad morzem rzeczywiście stał ogromny lód.
　Dzieci podbiegły do niego i zobaczyły, że był to szyld nowej lodziarni!
　Wiktoria, mama Pręgowany Kotek, powitała zdumione dzieci szerokim uśmiechem.
– Witajcie w mojej nadmorskiej lodziarni! – zawołała. – Zaplanowałam to w tajemnicy, aby zrobić wam niespodziankę. – Jesteście moimi pierwszymi klientami!

Na ladzie stały kubki lodów w przeróżnych kolorach.
– Och, są takie piękne! – krzyknęła Luna.
– Jaki smak mają te lody? – zapytał Wojtek, chłopiec Wiewiórka.
　– To lody o smaku marakui – odpowiedziała Wiktoria.
– Lody jagodowe też są pyszne – dodała Alicja, krzątająca się obok mamy.

Lody były zimne i pyszne – idealne na gorący dzień. Dzieci były zachwycone.
– Nigdy jeszcze nie próbowałam takich lodów – powiedziała Luna. – Są pyszne!
　Maluchy też się cieszyły, siedząc na krzesełkach w kształcie owoców i ławce, która bujała się jak huśtawka, liżąc lody w ulubionych smakach.

Ale Emilka, maluch Królik z Czekoladowymi Uszkami, nie poprosiła o lody. Kiedy Wiktoria spytała ją, czego sobie życzy, pokazała na duży szyld w kształcie loda i zawołała – Chcę tego dużego loda!

Emilka myślała, że lody w lodziarni są naprawdę tak duże, jak szyld. Czekała, aż dostanie tak wielkiego loda i była bardzo zawiedziona, gdy dowiedziała się, że nie jest prawdziwy.
– Nie mamy aż tak wielkich lodów, ale co powiesz na to? – zaproponowała Wiktoria, wręczając Emilce swoją specjalność - porcję lodów z pięcioma gałkami.

Następnie Wiktoria pokazało na szyld i powiedziała – A może chciałabyś wejść do środka tego loda?
Następnie Wiktoria zaprowadziła Emilkę do środka. Był tam taras z ławeczką i miejscem widokowym, z którego roztaczał się widok na całą plażę.
– Jestem w wielkim lodzie! – krzyknęła uradowana Emilka.

Lody smakowały Emilce jeszcze lepiej, gdy patrzyła na wielkie błękitne morze i czuła, jak milutka morska bryza rozwiewa jej futerko.
　Pozostałe maluchy wspięły się za nią.
– Widzę statek wycieczkowy twojego dziadka! – zawołał Łukasz, maluch Wiewiórka.
　Luna i inne dzieci pomachały do maluchów z tarasu poniżej.
　

Wszyscy byli bardzo zadowoleni, podziwiając lśniące morze.
　Teraz, gdy pojawiło się kolejne przyjemne miejsce, dzieci jeszcze bardziej cieszyły się na każdą wycieczkę na Przylądek Morskiej Bryzy.