Welkom in Sylvanianland

Op een dag gingen de baby's allemaal naar het huis van Clara de Pookie Panda baby en maakten samen tekeningen.
Clara en Crème de Chocolade Konijn baby tekenden tekeningen van een magisch land dat ze ooit hoopten te bezoeken.

"We zullen prinsessen zijn en in een kasteel wonen", zei Clara.
"En we schieten weg in een raket", voegde Crème eraan toe.
"En we vertrekken op een schip voor een groot avontuur!" riep Clara.

Terwijl Walter de Pookie Panda vader toekeek hoe de baby's vrolijk de dingen tekenden die ze zich voorstelden, kreeg hij een geweldig idee.
"Ik weet het!" riep hij. "Ik maak een pretpark voor ze, net als hun tekeningen. Dat zullen ze geweldig vinden!"
　Walter hield ervan om anderen gelukkig te maken. Hij dacht na over wat de baby's op hun tekeningen hadden getekend en vroeg hun ouders om hem te helpen een pretpark te bouwen waar de baby's dol op zouden zijn.

Eindelijk was het pretpark helemaal klaar voor de baby's. Toen de baby's naar binnen stapten, konden ze hun ogen niet geloven. Er was een kasteel dat zo hoog leek als de hemel voor de baby's, en attracties die ze nog nooit eerder hadden gezien. En niemand was blijer dan Clara - haar beeld van het magische land was uitgekomen!
Vrolijk liet ze Crème en de anderen in het reuzenrad stappen. Elke keer als het rad startte, riep ze "rond en rond ga je!". Zelf ging ze er niet in, ze had te veel plezier als gastvrouw!
En toen de baby's besloten om het piratenschip te proberen, liet Clara alle andere baby's voorgaan.
"Jullie zullen het geweldig vinden!" zei ze tegen hen.

Pas toen Ryan de Perzische kattenbaby zei: "Kom met me mee op de raketten, Clara!", realiseerde Clara zich dat ze nog geen enkele attractie zelf had geprobeerd.
"Laten we gaan!" antwoordde Clara, terwijl ze in een van de raketten sprong.

Precies op dat moment werd de lucht donker en begon het te regenen. De baby's renden het café in en aten snacks terwijl ze wachtten tot de regen ophield. Maar tegen de tijd dat de regen ophield, ging de zon onder. Clara had helemaal geen ritjes kunnen maken!
"Ik weet waar ik heen kan!" dacht Clara.
En daar ging ze, ze racete de trappen van het kasteel op. Clara was dol op prinsessen en nu had ze een kasteel waar ze altijd al van gedroomd had!

Toen Clara de top van het kasteel bereikte, kreeg ze een grote verrassing.
Groot, kleurrijk vuurwerk verlichtte de hemel om haar heen.
Clara had nog nooit zo'n prachtig uitzicht op vuurwerk gehad.
"Kijk naar Clara!" riepen de andere baby's vanaf de grond.
Ze begonnen te zwaaien en riepen "Hallo prinses Clara!".
"Laten we haar vergezellen!" zei Crème.
Het was een spannend einde van een spannende dag.

Einde