Vlakbij Kaap Zeezucht was er een eiland genaamd Avontureneiland. Avontureneiland had een prachtige baai die alleen bereikt kon worden met de cruiser.
Helemaal achterin de baai was het Speelhuisje op Geheim Eiland voor de kinderen. Heel veel avonturen begonnen met de woorden:
“Laten we verzamelen bij het Speelhuisje op Geheim Eiland!”
De kinderen sprongen in het heldere waterom te gaan zwemmen, daarna konden ze lekker aan de kust gaan liggen en luisteren naar het geluid van de golven dat hen langzaam in slaap suste. Het was een bijzondere plek om te spelen.

Op een dag, terwijl de Sylvanian Families naar de baai ging, vertelde opa Tom Chocoladekonijn de kinderen iets heel spannends.
“Ze zeggen dat er een regenboogvis in de zee bij deze baai woont”, vertelde hij.
“Het is de mooiste vis die iemand ooit heeft gezien.”
De kinderen vonden het erg spannend.
“Wauw!”, riep Luna Chocoladekonijn uit.
“Ik wil hem zien!”
“Laten we allemaal zoeken!”,
zei Finn Gestreepte Kat.

Finn was het meest enthousiast van allemaal. Hij hield van avonturen. Hij riep iedereen bij elkaar in het Speelhuisje op Geheim Eiland zodat de kinderen hun avontuur konden plannen.
“De grote zoektocht naar de regenboogvis is begonnen!”, verklaarde hij.
De kinderen kwamen al snel met een idee.
“Laten we omhoog klimmen zodat we de baai goed kunnen overzien!”,
besloten ze. Ze klommen omhoog naar het uitzichtplatform op het dak en ze keken naar beneden in de zee.

“Zie jij hem al?”, vroeg Finn.
“Nee, ik zie hem nergens”, antwoordden de anderen.
Ze probeerden het ook met verrekijkers, maar niemand zag de vis. Luna Chocoladekonijn kwam met een nieuw idee. “Waarom duiken we niet de zee in om de vis te vinden?”,
stelde ze voor.
De andere kinderen vonden het een erg goed idee.
“Het plan is veranderd!”,
verklaarde Finn.

De kinderen zetten hun zwembrillen op en trokken hun zwemvliezen aan. Toen doken ze om de beurt de zee in. 　De kinderen bleven rondzwemmen in het water, maar de regenboogvis was nergens te bekennen. 　Na een tijdje werden de kinderen moe en wilden ze het opgeven.
“Ik zie de vis nergens” zei Tim.
“Misschien had opa het mis” zei Luna.
Maar op dat moment schreeuwde Jacobus Beer het enthousiast uit.

“O!”, riep hij.
“Kijk!”
Het wateroppervlak in de baai begon opeens te schitteren in alle kleuren van de regenboog.
Een geweldig grote regenboogvis sprong uit de zee en bracht een enorm gespetter aan water met zich mee.
“Het is de regenboogvis!”,
riepen de kinderen. Ze sprongen snel weer het water in om hem van dichterbij te bekijken. 　Maar de vis zwom terug naar de diepte van de blauwe zee en kwam niet meer terug. De kinderen waren erg teleurgesteld.

“Hij is weg!”,
riepen ze uit.
Maar toen keken ze naar de rotsen in de zee en zagen ze een groot gat.
“Er was een gat!”, zei Luna.
“Ik ben benieuwd waar het gat naartoe gaat”,
zei Tim.
Toen de kinderen in het gat keken, waren ze meteen weer enthousiast.
“Laten we op onderzoek uitgaan!”,
riep Finn.
En zo begon het volgende avontuur van de kinderen.

Einde