Η Φρέγια, το κοριτσάκι Σοκολατένιο Κουνελάκι, η Κάρλι, το κοριτσάκι Καραμελένιο Σκυλάκι, και ο Ράλφ, το αγοράκι Σκίουρος Καρυδιάς, είχαν μόλις διαβάσει μια νέα ιστορία περιπέτειας. «Ποιο σημείο ήταν το αγαπημένο σου;» ρώτησε η Φρέγια. «Το δικό μου ήταν το σημείο όπου πέταξαν δια μαγείας στον αέρα». «Μου άρεσε το πώς κατέβηκαν το ποτάμι πάνω σ' ένα κούτσουρο», είπε η Κάρλι. «Το μαγικό μονοπάτι ήταν καταπληκτικό», πρόσθεσε ο Ραλφ. «Μπορούσαν να πάνε οπουδήποτε. Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε σε μια τέτοια περιπέτεια».
Ο πατέρας του Ραλφ έτυχε να το ακούσει αυτό. Ο κύριος Γουόλνοτ αγαπούσε να εφευρίσκει κάθε είδους υπέροχα πράγματα. Όλοι λάτρευαν τις εφευρέσεις του και ανυπομονούσαν να δουν τι θα εφεύρει στη συνέχεια. Ο κύριος Γουόλνοτ ήταν πάντα σε επιφυλακή για νέες ιδέες και τα παιδιά μόλις του είχαν δώσει μια υπέροχη ιδέα. Θα έφτιαχνε μια νέα παιδική χαρά!
Όλοι οι άλλοι μπαμπάδες θεώρησαν ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα. Τι να βάλει όμως ο κύριος Γουόλνοτ στην παιδική χαρά; Ζήτησε από τους άλλους μπαμπάδες προτάσεις. «Τι θα λέγατε για ένα δεντρόσπιτο;» είπε ένας. «Και θα μπορούσατε να φτιάξετε μια τσουλήθρα με καρότσια», είπε ένας άλλος. «Μπορείς να κάνεις κούνιες που ανεβαίνουν στον αέρα;» είπε ένας τρίτος. Πριν να το καταλάβει ο κύριος Γουόλνοτ, είχε πολλές ιδέες για το νέο δεντρόσπιτο των παιδιών.
Σε λίγο, είχε χτίσει ένα υπέροχο δεντρόσπιτο περιπέτειας σε μια μεγάλη βελανιδιά. «Καλέστε τους φίλους σας για μια περιπέτεια», είπε ο κύριος Γουόλνοτ στον Ralph. Τα παιδιά και τα μωρά ήταν πολύ χαρούμενα που είδαν το καταπληκτικό νέο δεντρόσπιτο. Και δεν ήταν μόνο αυτό! «Αυτό το δεντρόσπιτο είναι το σπίτι ενός μάγου!» είπε ο κύριος Γουόλνοτ. «Πάμε να τον βρούμε!»
Έφυγαν όλοι. «Μάλλον είναι πάνω στο δέντρο!» είπε η Φρέγια πηδώντας σε μια κούνια. Η κούνια γύριζε γύρω-γύρω και προς τα πάνω, και σύντομα η Φρέγια βρέθηκε στον επάνω όροφο του δεντρόσπιτου. Τα άλλα παιδιά και τα μωρά ακολούθησαν πίσω της και άρχισαν να ψάχνουν στο μυστικό πέρασμα. Κοίταξαν από δω κι από εκεί, προσπαθώντας να βρουν τον μάγο. Επιτέλους τον βρήκαν. «Είναι ο Ραλφ!» φώναξαν ενθουσιασμένοι.
Και έτσι έγινε. Ο Ραλφ ήταν ντυμένος σαν μάγος. Πολύ σύντομα, ήρθε η ώρα για τα παιδιά να πάνε σπίτι για φαγητό. «Δεν θέλω να πάω σπίτι!» είπε ένας. «Δεν μπορούμε να παίξουμε για περισσότερο;» είπε ένας άλλος. Αυτό έδωσε στον κ. Γουόλνοτ μια άλλη υπέροχη ιδέα. Ο κύριος Γουόλνοτ έπιασε δουλειά και έχτισε ένα σπιτάκι δίπλα στο δεντρόσπιτο, όπου τα παιδιά μπορούσαν να φάνε τα γεύματά τους και να κοιμηθούν. Τώρα τα παιδιά είχαν δύο υπέροχα νέα μέρη!
The End
NOTICE 